تحریف تاریخ به دست پان ترکیست ها
تحریف تاریخ به دست پان‌ترکسیت‌ها
قرارداد گلستان و ترکمنچای
کورش محسنی
یکی از
بنیان‌های فعالیت‌های پان ترکیست‌ها دزدی فرهنگی و وارونه نمایی تاریخی به
سود خویش است. به ویژه پس از فروپاشی و واژگونی شوروی در اران
(جمهوری دروغین آذربایجان) به گونه‌ای سامان‌مند این سیاست پی‌گیری می‌شود.
این پرسمان حتی به کتاب‌های درسی دبستان‌ها و دانشگاه‌ها نیز کشیده شده
است. بخش بزرگی از این وارونه نمایی‌ها بر این ادعا بنیان نهاده شده‌اند که
وجود یک آذربایجان خودسَر (مستقل) یک حقیقت تاریخی است که بخش‌هایی از
ایران، روسیه، گرجستان و ارمنستان را شامل می‌شود و این آذربایجان یک‌پارچه
و خودسَر پس از پیمان‌نامه‌ی 1828 ترکمنچای به دست دو قدرت استعمارگر
روسیه و به اصطلاح ایران دوپاره گشته است و بخش شمالی که جمهوری آذربایجان
است و بخش جنوبی که به اصطلاح آذربایجان جنوبی است در ایران جای گرفته
است.
در این راستا فریدون جلیل‌اف تاریخ شناس! در گفتگویی با
روزنامه‌ی شرق مدعی شد که در اصل گستره‌ی آذربایجان و زمین‌های آن از بخش
دربند قفقاز آغاز شده و تا بغداد دنباله دارد! همین دیدگاه توسط کتاب‌های
درسی در دبستان‌ها و دانشگاه‌های جمهوری آذربایجان به خورد کودکان داده
می‌شود. برای نمونه می‌توان به کتاب "آتایوردو" اشاره کرد که در کلاس پنجم
تدریس می‌شود و در نقشه‌ی روی جلد این کتاب تا قزوین با پرچم آذربایجان نقش
گشته است.
تحریف پیمان‌نامه‌ی گلستان و ترکمنچای
در حالی که ایرانیان همواره از این دو پیمان‌نامه‌ی ننگین که در پی تجاوز روسیه به مرزهای ایران انجام شد و بخش بزرگی از سرزمین تاریخی ایران را جدا ساخت، با تلخی یاد می‌کنند و به یاد بازگشتن آن به مام میهن هستند, دروغ‌پردازان و نظریه‌پردازان در اران (جمهوری آذربایجان) چنین ادعا می‌کنند که روسیه و ایران دو قدرت استعمارگر بودند که با بستن قرارداد گلستان و ترکمنچای سرزمین و کشور تاریخی! آذربایجان را شمالی و جنوبی بخش‌بندی کرده‌اند. این در حالی است که منابع و اسناد پُرشمار تاریخی نشان می‌دهد که همواره بخش زیرین رود ارس آذربایجان و بخش شمالی رود، اران یا آلبانیای قفقاز خوانده می‌شده است و این دو بخش همواره دو استان خودسَر و البته جدایی ناپذیر از خاک ایران بوده‌اند.
نکته‌ی
پایه‌ای این دروغپردازی در این هدف نمایان می‌شود که شعار نژادپرستان
قوم‌گرای پان‌ترکسیت چنین است که از آنجایی که سرزمین آذربایجان زمانی
یک‌پارچه بوده و هم اکنون از هم جدا افتاده باید در راه پیوستن دوباره‌ی
این دو بخش به هم و تشکیل آذربایجان خودسَر کوشید.
در همین راستا
صابر رستم خانلی رهبر حزب هم‌بستگی ملی که از جمله احزاب مروج اندیشه‌های
پان‌ترکیستی در آذربایجان است، دی ماه 1381 در سخنانی در مجلس ملی جمهوری
آذربایجان به مناسبت روز 31 دسامبر، روز هم‌بستگی آذربایجانی‌های جهان مدعی
شد که پس از خودسَری جمهوری آذربایجان اگرچه تمامی نشانه‌های حکومتی احیا
شد ولی مرزها احیا نشد! وی در دنباله پیشنهاد کرد، به دلیل اینکه
پیمان‌نامه‌ی گلستان منعقد شده میان امپراتوری صفوی! و روسیه تزاری از درجه
اهمیت افتاده است، بار دیگر این پرسمان در جامعه‌ی جهانی مورد مذاکره قرار
گیرد. این در شرایطی است که اگر قرار بر بازنگری در این پیمان‌نامه‌ها
باشد بر پایه‌ی واقعیات تاریخی باید 17 شهر قفقاز به ایران بازگردند; چرا
که بررسی اسناد تاریخی نشان می‌دهد که پیمان‌نامه‌های گلستان (1813) و
ترکمنچای (1828) از قراردادهای تحمیل شده بر ایران است و خاکی که هزاران
سال متعلق به ایران بوده است از این کشور جدا شده است.
پیمان‌نامه‌ی گلستان
در پی
پیمان‌نامه گلستان که یکی از ننگین‌ترین معاهده‌ها در تاریخ ایران به شمار
می‌آید بخشهای گرجستان، داغستان، باکو، دربند، شروان، قره باغ، شکی،
گنجه، موقان و علیای تالش به روسیه واگذار شد، هم‌چنین حق کشتی‌رانی ایران
در دریای کاسپین (خزر) از میان رفته و تسهیلات فراوانی برای بازرگانان روسی
در ایران درنظر گرفته شد. در جنگ‌هایی که میان ایران و روسیه در گرفت،
تلفات سربازان ایران را 200 هزار نفر تخمین زده‌اند و ساکنان مناطق جنگی
نیز آسیب فراوان دیدند.
پیمان‌نامه‌ی ترکمنچای
در
پیمان‌نامه‌ی ترکمنچای که در تاریخ پنجم شعبان 1243 به امضا رسید به چنین
مواردی برمی‌خوریم:
1- تخلیه‌ی تالش و موقان از سپاه ایران و واگذاری
خانات ایروان و نخجوان به روس‌ها
2- پروانه‌ی رفت و آمد آزاد به
کشتی‌های تجاری روسی در دریای کاسپین و در امتداد کناره‌های آن
3- همه
کسانی که در جنگ اسیر شده‌اند، چه روسی و چه ایرانی، چه در جنگ واپسین و
چه در جنگ پیشین، هم‌چنین اتباع دو دولت که در هر مورد گرفتار شده‌اند به
فاصله‌ی چهارماه آزاد خواهند شد.
4- پرداخت ده کرور تومان به صورت اقساط
از سوی ایران به روسیه به عنوان غرامت جنگی
5- پذیرفتن یک پیمان‌نامه‌ی
تجاری میان ایران و روس و حق اعزام کسول و نمایندگان تجاری به هر بخش از
ایران که روس‌ها صلاح بدانند.
6- بخشیدن حق داوری کنسولی (کاپیتولاسیون)
به روسیه
کاظمی، احمد: 1385 "پان ترکسیم و پان آذریسم،
مبانی، اهداف و نتایج"
* هر گونه برداشت از داده‌های این تارنگار تنها با ذکر نام نویسنده و نشانی مجاز است.(کورش محسنی)
